Bluetooth jest otwartym standardem komunikacji bezprzewodowej. Stworzony został przez stowarzyszenie Bluetooth Special Interest Group zrzeszające następujące firmy: L. M. Ericsson, IBM, INTEL, Nokia, Toshiba w roku 1999. Pozwala na komunikację między różnymi urządzeniami, np. klawiaturą, myszką, telefonem, laptopem. Zasięg określany jest przez klasę mocy, maksymalnie może to być sto metrów.
Bluetooth powstał ze względu na potrzebę wyeliminowania okablowania przy jednoczesnym zachowaniu bezpieczeństwa oraz szybkości.
Pikosieć (ang. piconet) jest podstawową jednostką sieci Bluetooth. Zawiera ona jeden węzeł typu master (urządzenie nadrzędne) oraz maksymalnie siedem węzłów typu slave (urządzenia podrzędne). W pomieszczeniu może być stworzonych wiele pikosieci i istnieje możliwość połączenia ich za pomocą węzła typu bridge (most). Takie połączone pikosieci nazywa się siecią scatternet (sieć rozproszona). Dodatkowo, oprócz wyżej wymienionych węzłów, w pikosieci może pracować maksymalnie dwieście pięćdziesiąt pięć węzłów będących w trybie oczekiwania i niskiego poboru energii. Nie uczestniczą one w wymianie danych, otrzymują jedynie sygnał aktywacyjny lub nawigacyjny od węzła master. Urządzenie, które jest typu master w jednej pikosieci, może być elementem typu slave w innej.
Komunikacja może się odbywać jedynie na linii master – slave, nie jest możliwe przesyłanie danych slave – slave. Węzeł master kontroluje zegar i określa, które urządzenie oraz w jakim momencie może się komunikować.
